Viooltjes plukken
wilde ik in het lenteland;
zo lieflijk was het
ik kon er niet van scheiden
en ben er blijven slapen.
– Ymabé no Akahito –
03/29/13
Hij was onze liefste
Hij was onze rots
Hij was ons alles
Hij blijft onze trots
Slaap nu maar zacht
In een wolkenbed
Ver weg in dat vreemd land
Werd het al klaargezet.
