Eens wil ik rusten in de koele grond
van het kerkhof, bij het stadje
waar ik ben geboren,
onder de oude, zware bomen,
vergeten door mensen
zal het ruisen van de bladeren
mij vergezellen tot in lengte van dagen.
07/24/14
De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied’reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen.
We zien ze vallen naar de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien.
